درباره من
به خدا که من خدایم.
من خدایم به خدا، او ناخدا است.
ناخدا من را صدا کرد،
خودش من را به یکباره خدا کرد.
با خودخواهی مرا خودسر خدای این زمین و آن زمان کرد.
ناخدا خود بیخدا شد...
ادامه...
و زمان می گذرد!
این بهترین روش برای فراموش‌کردن یا حتا به‌خاطر آوردن است. البته؛ شاید، نیازی هم به این کار نباشد و من هم مطلقن نیازی نمی‌بینم، اما گاهی بعضی کارها را بر خلاف میل‌ت می‌بایست که انجام بدهی.
.
.
آه! ای آدم‌های خودخواه! من، هنوز فکر می‌کنم فضیلتی برتر از دوست‌داشتن و هر روز بیشتر دوست‌داشتن وجود ندارد... هنوز فکر می‌کنم باید یکسره دوست‌داشت و عاشق بود، همیشه... همه‌جا... و شاید اگر بگویم همه را، اشتباه نکرده باشم!
همه‌چیز و همه‌کس را؛ از خورشید و ماه گرفته، تا بلبل و زنبور.
تهران-Thursday July 3, 2008 - 06:43pm
ترسیده ام...
حالِ عجیبی دارم؛ از این قرص‌های لعنتی! که هم دوست دارم در خلسه‌اش حل شوم و هم از آن فرار کنم...
.
پرستو می‌گوید: دوست‌داشتن خوب است اما دوست داشته‌شدن بهتر است...
من اما؛ بیشتر دوست دارم عاشق باشم تا معشوق. از اینکه دیگران دوستم‌بدارند، کلافه می‌شوم و هیچ‌وقت از آن‌هایی که دوستم‌داشتند یا لااقل وانمود می‌کردند که من برای‌شان موجود یگانه‌ای هستم، شعفی احساس نکرده‌ام. ترجیح می‌دهم کسی باشد که دوستم نداشته باشد، اما دوستم باشد. دوست صمیمی!
.
عجیب است که هرچه بیشتر تلاش می‌کنم از ارتباط های یکنواخت روزمره دور باشم انگار بدتر می‌شود... خودم فکر می‌کنم بهترین کار را کرده‌ام اما مدام همه را می‌رنجانم... نمی‌فهمم چرا؟! کم‌کم دارم ناامید می‌شوم که نمی‌توانم... هرچه می‌کارم انگار در زمین بایر است.
.
ترسیده ام... ترسیده ام... ترسیده ام...به سوی شادی راهی وجود ندارد، شادی خود راه است!
هر چه بیشتر تلاش می‌کنم برای «شاد بودن»! بیشتر احساس می‌کنم که دارم از خودم دور می‌شوم... خُب شاید هم بی‌فایده باشد اما بی‌فایده رفتن هم گاهی خودش تنوع است... به گمانم ثبت دوست‌نداشتنی‌ها فقط به درد ابدی کردن‌شان می‌خورد و بس.
.
به قولِ آیدین: ما موجودات به اصطلاح انسان شانس زیادی به جز «شاد بودن» نداریم.
.
.
می‌روم تغییری به وجود بیاورم.
هر چه می‌خواهد باشد، باشد!