مدت زیادیست که شور و شوقی برای نوشتن ندارم. حرفهایم ته کشیده. همه چیز مثل هر روز است. اتفاق خاصی نمیافتد . من هی بزرگتر میشوم و هی به هیچ میرسم.
چه کردم در این سالهایی که گذشت؟ هیچ... چه دارم؟ هیچ... آینده؟ امروز؟ دیروز؟ به کدامش دلخوش باشم؟ به خاطرات گذشته ام، به امروزم ... یا به فردای مبهم و تنهایی که پیش رو دارم؟
یه وقتایی نگفتن صداش بلندتره