عاشق پیشه

به او؛ که گفت عاشق پیشه ام من!!!

می دانی؟

هنوز هم فکر می کنم فضیلتی برتر از دوست داشتن و هر روز بیشتر دوست داشتن وجود ندارد.

این "عاشق پیشه" کنایه بود از چی و چرا؟ نمی دانم.

نمی دانم و خوب است که نمی دانم. همین خوب است!

راستش زندگی در شک و راز برایم زیباتر است ...
وقتی که شک داری رویا و خیال مال توست با دامنه‌ای نامحدود...
به یقین که برسی، دنیا دست واقعیت می افتد.

و واقعیت به همان عریانی که می‌بخشد، از تو بازمی‌ستاند.

تلخ است...

خب؛
یک‌وقتهایی زندگی سخت هم می‌شود اینقدر که نمی فهممش و گیجم می کند مثل فلسفه!

این‌وقتها، دلم می‌خواهد از زندگی بیایم بیرون!

نمی دانم چطور باید به یک دوست بگویم:

گاهی لهجه ی آدمها برایم غریبه می‌شود!

نمی دانم چطور(؟) اما همین دیگر، گفتم.